Misschien loop jij tijdens het opvoeden wel eens tegen bepaalde zaken aan, die elke dag opnieuw voor problemen zorgen. Bij de meeste gezinnen zijn er van die dingen, die soms even niet lekker lopen. En wat doen we dan als moeders? We gaan het oplossen!
Als moeders willen we eigenlijk maar 1 ding voor onze kinderen en dat is dat het goed gaat met ons kroost. We bedenken en doen vanalles om het ze goed te laten gaan. We behoeden ze voor het maken van fouten en verzinnen oplossingen voor situaties waar het niet goed loopt. Toch lossen we op die manier niet alles goed op. Sterker nog, we helpen onszelf en onze kinderen van de regen in de drup.
Een van de situaties waar het bij veel gezinnen misgaat is het ochtendritueel. Dat zorgt ervoor, dat je je collega-moeders vaak met ‘leeggezogen gezicht’ op het schoolplein ziet. Huh; ‘leeggezogen gezicht’ hoor ik je denken…. ja je kent het wel, zo’n gezicht waaraan je kan zien, dat het een zwaar ochtendritueel was. Toen ik nog juf was, zag ik dit soort moeders vaak (te laat) binnen komen lopen, een kind meetrekkend aan de arm. En om eerlijk te zijn, soms was ik zelf zo’n moeder…. Het ochtend ritueel had dan al gezorgd voor een energie-meltdown. Alles was moeilijk en ingewikkeld, want ja Murpheys Law is natuurlijk ook van toepassing.
Als jij nou zo’n moeder bent, waar het vaker zo is, dat je je om 08.30 uur al compleet kapot voelt alsof je er al een hele (zware) dag hebt opzitten, zou je het volgend wellicht eens kunnen proberen.
Je pakt een moment (buiten het stress-moment om) en gaat met je kind (of als het iedereen betreft met je gezin) gezellig zitten met een kopje thee of een limo. Noem het desnoods een familie-vergadering. Vervolgens leg je uit, wat de situatie met jou doet. Bijvoorbeeld; ‘Ik vind het op maandagochtend altijd erg vermoeiend om zoveel ruzie/onrust te hebben, voordat we naar school kunnen.’ Zorg er dus voor dat het echt een ‘ik-boodschap’ is.
Vervolgens kan je vragen hoe het voor alle anderen is en dan kan je ook vragen of zij kunnen bedenken, hoe het beter zou kunnen gaan. Kinderen zijn ten eerste heel vindingrijk in het vinden van oplossingen en ten tweede is het zo, dat wanneer een kind (geld ook voor volwassenen) zelf iets bedenkt, het een grotere kans van slagen heeft. Dat heet autonomie.
Je kan je wellicht voorstellen hoe dat is. Iemand (bijvoorbeeld je werkgever) heeft een probleem met een situatie, waarin jij ook bij betrokken bent. Vervolgens geeft deze persoon jou instructies over hoe hij wil, dat het anders gaat….. grote kans, dat je gaat steigeren.
Stel je werkgever heeft dat probleem en vraagt jou of je zou kunnen meedenken aan een oplossing. Grote kans, ten eerste, dat je mee wilt denken en ten tweede ook een grote kans, dat jouw oplossing werkt. Je voelt je gezien en gehoord en serieus genomen en je wil natuurlijk ook graag, dat jouw oplossing werkt, zodat je een volgende keer weer mag meedenken aan een oplossing.
Zo werkt het dus ook bij kinderen. Vraag je kinderen naar de oplossing. Ze zullen je verbazen!!